Het klopte. En het is natuurlijk mooie beeldspraak. Maar ik voelde het ook echt zo. Mijn schouders waren laag en ontspannen. Ik keek de wereld weer in en mensen aan. Mijn nek was langer, ik voelde me letterlijk groter.
Toen ik mijn dochter een paar dagen later van school ging halen, vroegen ouders op het schoolplein wat er met me was gebeurd. Zo duidelijk was het verschil dus ook voor anderen zichtbaar.
De schildpad is degene die geleerd heeft zich stilletjes terug te trekken als de dingen pijnlijk worden. En dat is wat ik inderdaad jaren heb gedaan en ik geloof ook dat het me ziek heeft gemaakt. Mijn schild heb ik niet weg gegooid, soms heb je ook wat bescherming nodig. Maar ik kan ‘m opzetten en steeds beter ook weer afdoen als het niet meer nodig is.