In mijn herstel legde ik onbewust zoveel druk op mezelf om alles goed te doen (hallo perfectionisme!). Ik zat bijna in een permanente staat van freeze en dit werd alleen maar erger en ook steeds lastiger om uit te komen. De grote druk en hoge eisen die ik mezelf oplegde maakten juist dat ik me steeds vermoeider en zieker voelde, de klachten verergerden. Toen ik dit begon in te zien en te begrijpen, was het alsnog ontzettend moeilijk om te keren. Gedrag veranderen is hard werken en vraagt om een lange adem…
Er zat zo veel weerstand, het voelde heel oncomfortabel. Maar weerstand is juist goed, het is bewijs dat je iets aan het doen bent dat werkt. Hoe tegenstrijdig dat ook klinkt…
De druk van de ketel halen was de sleutel tot herstel. Je zenuwstelsel terug in balans krijgen gaat namelijk niet onder druk. Integendeel. Het gebeurde langzaam en geleidelijk door mijn brein opnieuw te trainen. En nadat ik mezelf toestemming had gegeven dat ook het herstel zelf een tijd mocht duren.
Doorzetten is iets anders dan doordrukken. Doorzetten betekent dat je soms even pauze neemt, omdat dit nodig is. Dat je accepteert dat herstel niet van de ene op de andere dag gebeurt. Dat er ook slechte dagen tussen zitten en dat je daarna de draad weer oppakt en verder gaat! Doordrukken betekent dat je doorgaat terwijl je eigenlijk zou moeten pauzeren. Dat je niet luistert naar je lichaam en de signalen die het afgeeft. Dat je over je grenzen gaat.
Hoe ervaar jij dit? Zet je door of druk je door en herken je het verschil?